Liefde voor jezelf én je lijf: het begin van een blog
Een blog… Ik heb het lang willen tegenhouden. Want ja, wie ben ik nu in deze wereld? Wie zit er te wachten op mijn verhaal?
Ik weet van mezelf dat ik iemand ben die zich altijd in anderen kan inleven. En dat ik nogal gemakkelijk mijn visie bijstel als ik het verhaal van een ander hoor. Niet bepaald de beste insteek als je ergens voor wil gaan staan.
En toch roept er iets in mij. Er roept iets dat ik een verhaal heb te vertellen. Dat ik iets in de wereld wil zetten. Goed wetende dat mijn mening hierover ook nog bijgesteld kan worden. Dus liefste lezer… hier gaan we dan!
Ik ben Isabel en ik geloof dat elke vrouw een mooie vrouw is.
Dat wil zeggen, ik geloof dat van anderen… maar om dat mooie in mijzelf te zien… dat vind ik wat moeilijker.
En is het niet dat wat net de kern van het hele verhaal is?
Ik richt me tot vrouwen, jong en oud. Maar ik besef heel goed dat de lat ook naar mannen hoog wordt gelegd.
Ik heb mezelf jaren lelijk gevonden. En de voornaamste reden waarom ik mezelf zo lelijk vond, was omdat ik overgewicht had. In mijn ogen stond overgewicht hebben synoniem met weinig karakter hebben, met minder waard zijn. Ik droeg dit mee in meerdere levensdomeinen.
Dus wat was de conclusie … diëten.
Diëten stond voor mij synoniem met streng zijn voor mezelf.
Wanneer het even goed ging, mezelf enorme stampen onder mijn gat geven om het nog beter te doen. En vooral nooit content zijn met de winst terwijl ik nog meer wou afslanken. Want er waren nog steeds oneffenheden. Er was nog steeds cellulitis. Ik was nog altijd struiser dan alle anderen.
Maar de waarheid was dat ik mezelf niet liever ging zien.
Ook al was ik slanker, en trots op de kledij die ik kon dragen. Dan nog was er een stemmetje in mijn hoofd dat me niet goed genoeg vond. En als ik me dan slank nog altijd niet goed voelde, dan was er ook dat stemmetje in mijn hoofd dat me luidop aanmoedigde om het allemaal op te geven. Dan kon ik tenminste nog troost vinden in voeding. Hupaatee, een heel parkours van jojo-en, fixatie op mijn gewicht, compenseren, pleasen, piekeren, switchen van dieet,… begon.
Tot ik enkele jaren geleden besloot om hiervan los te breken.
Gaat dit altijd goed? Nee!
Gaat het al beter? JA
Er zijn periodes van ups en van downs. Er zijn nog steeds periodes van zoeken naar zelfliefde, hulp zoeken naar anderen en mijn eigen balans kwijt zijn. Maar er zijn absoluut ook momenten van verbinding, momenten van groei.
En het belangrijkste van al… Ik betrap mezelf er al meer op wanneer ik prikkels van buitenaf toesta om mij naar beneden te halen.
Hier wil ik komaf mee maken, en dat verhaal wil ik graag met jullie delen. Zeker niet om slachtoffer te zijn, ook niet om dramatisch te zijn. Maar bovenal om eerlijk te tonen hoe ik ermee omga en hoe ik met meer zelfliefde door het leven leer gaan.
Herken jij jezelf ook in een strijd met het accepteren van jezelf en je lichaam? Laat het dan zeker hieronder weten en ik tracht er zo spoedig mogelijk een blog over te schrijven.
---
Helpt deze blog jou?
Ik hoop natuurlijk van wel want elke week schrijf ik met plezier om jou verder te helpen door het delen van mijn gevoelig verhaal zodat ik ook jou kan inspireren in jouw proces om JEZELF graag te leren zien zoals je NU bent. Ik wil je helpen om los te breken van verwachtingen waar je aan moet voldoen en VOLUIT TE KIEZEN VOOR ZELFLIEFDE?
Wil jij dit delen omdat jij mee wil helpen om de wereld meer INCLUSIEF te maken voor ALLE LICHAAMSTYPES?
Dan kunnen we samen de wereld tot een schonere plek maken.
Dikke kus
Isabel
PS: Wil je al aan de slag? Download dan zeker mijn gratis ebook met 9 manieren om je lichaam liever te leren zien!
